Vinolia is een sprookje dat spontaan bij de schrijfster is opgeweld. Ludy had een moeilijke jeugd; ze is opgegroeid met overweldigende gevoelens van eenzaamheid. Door het gebrek aan opvang had ze de problemen verdrongen. Ze werkte keihard, stond altijd voor iedereen klaar – tot ze instortte.
Jarenlang heeft ze gevochten om de oude pijn te verwerken en uit haar crisis te komen. Tijdens dat proces droomde ze veel, maakte spontaan tekeningen en volgde therapie. En allengs groeide de drang om een sprookje te schrijven, een eigen sprookje, waarin ze in beelden haar eigen verwerkingsproces beschreef. Het schrijven van dit verhaal heeft veel bijgedragen tot haar genezing. Veel mensen hebben zich in dit sprookje herkend, en voor hen werd werken met dit sprookje eveneens een stap naar genezing.