In zijn liefdesbrieven betoont D'Annunzio zich een teder en melancholiek man, zachtmoedig en gepassioneerd, maar tegelijkertijd op veel momenten egoïstisch en onwaarachtig, narchistisch, brutaal en pervers. Sensualiteit vormt voor de dichter een onontbeerlijke voorwaarde voor het scheppen van kunst. De vrouwen die hij bemint vallen uiteindelijk ten prooi aan het ideaal dat steeds weer elders moet worden opgezocht. Met 'De Spiegel van Narcissen 'verschijnt voor het eerst een keuze uit de brieven van Gabriele d'Annunzzio.