In 1823 schokte de pas tot het christelijk geloof bekeerde Isaäc da Costa (1798-1860) zijn tijdgenoten met zijn Bezwaren tegen de Geest der eeuw. De joodse jurist en dichter hekelt hierin de verlichte tijdgeest die zich in alles verheven voelt boven wat men voordien voor goed, waar en schoon had gehouden. Da Costa's cultuurkritiek is pessimistisch en eenzijdig. Tegelijk is het geschrift profetisch over de problemen van de moderne samenleving. En het plaatst Gods genade en majesteit op indrukwekkende wijze tegenover de zelfgenoegzaamheid van de moderne mens. De daaraan toegevoegde Hoogst belangrijke briefwisseling tussen Da Costa en H.F. Kohlbrugge is van grote invloed geweest op de theologische discussie in Nederland over rechtvaardiging en heiliging.