In ons land zijn ongeveer een miljoen mensen bezig met het schrijven van hun levensverhaal of familiegeschiedenis. Vaak doen ze dat met de bedoeling er literatuur van te maken, maar lang niet iedereen is schrijver. In de meeste gevallen kan autobiografisch werk daarom beter worden opgevat als een spirituele nalatenschap. Die hoeft niet per se op het eind van het leven te worden samengesteld. Ook een sabbatical, een carrièreswitch, het ouderschap of het verlies van naasten kan aanleiding vormen.

'Het verhaal dat je nalaat' is behalve een pleidooi voor het maken van een spirituele nalatenschap ook een gids die u vertelt hoe u zoiets aanpakt. Waar loopt u tegenaan als u zo'n project begint? Welke vorm kiest u? Hoe structureert u de informatie en hoe geeft u er verdieping aan?

'Het verhaal dat je nalaat' maakt ons vertrouwd met de 'generatieketen', waarbinnen we allemaal een schakel vormen. Door de keten vorm te geven, creëert u continuïteit en verbondenheid en overbrugt u de kloof tussen de generaties. Het geeft u de mogelijkheid gebeurtenissen in perspectief te zien en patronen, waar nodig, om te buigen. Het is niet alleen een vorm van terugblikken, maar ook een manier om via het delen van liefde, humor of wijsheid uw steentje bij te dragen aan de toekomst.