We benutten maar zo'n 60 procent van de talenten in onze samenleving en dat is zowel in economisch als in humanitair opzicht doodzonde. Iedere Nederlander zou de kans moeten krijgen om zijn 'geboorteprogramma' te verwezenlijken, maar dat lukt een groot deel niet of nauwelijks. Ons land telt 1 miljoen werkwillenden zonder baan en parttimers die meer willen werken. 25 procent van de werknemers doet werk onder zijn niveau of dat niet bij hem past. Opgeteld betreft dit meer dan 40 procent van de werkzame beroepsbevolking. De afgelopen 20 jaar is het aantal bugers waarvan de talenten niet tot ontwikkeling kwamen alleen maar toegenomen. Net als de uitgaven voor jeugdzorg, speciaal onderwijs, welzijn en schuldhulpverlening, zonder dat we daar resultaten van terug zien. Wat is er aan de hand? Waarom pakten gemaakte keuzes in het publieke domein zo slecht uit? En hoe kunnen we de talenten van alle groepen in de samenleving benutten? Daarover gaat De 60% maatschappij.