Paul de Nooijer (Eindhoven 1943) is geen doorsneefotograaf. De drang om de zichtbare wereld te manipuleren, om de alledaagse werkelijkheid even uit haar verband te halen en in een andere gedaante of ander perspectief te tonen, loopt als een rode draad door al zijn films en fotowerken. Hij ontwikkelde al tijdens zijn opleiding een interesse voor experimentele fotografie. In de ban van Pop Art, Fluxus en de Engelse modefotograaf David Bailey maakte hij in de jaren zestig naakt- en modefotoamp;#38;#34;s voor het popblad Hitweek. De Grand Prix International de la Recherche Photographique in Royan (Frankrijk) betekende in 1974 zijn doorbraak als fotograaf. In deze jaren maakte hij korte films, polaroids en ingekleurde fotoamp;#38;#34;s, waarin hij de heersende opvattingen over erotiek, gezinsleven en burgermoraal parodieert. Het eigen huis was de studio, zijn vrouw, zoon, broer en enkele vrienden de modellen. lt;/brgt;
In de jaren tachtig verlegde De Nooijer zijn belangstelling naar videoclips en monumentaal werk. De 86-delige sequentie When on a journey (1982-1983), waarin ruimtelijke en architectonische beelden een reis door de kunstgeschiedenis vormen, is de meest omvangrijke uit deze periode. In 1989 ontstond een intensieve samenwerking met zoon Menno (1967) die voor nieuwe creatieve impulsen op het gebied van film, digitale fotografie en nieuwe media zorgde. Sinds 1995 voeren zij ook samen performances uit gecombineerd met film, dia, tekst en multimedia installaties.lt;/brgt;
Paul de Nooijer heeft de visuele mogelijkheden van het medium fotografie altijd onderzocht in relatie tot film, theater, architectuur en schilder- en beeldhouwkunst. Zijn eclectische benadering, absurdistische humor en spot met de conventionele waarneming maken hem tot voorloper en inspirator van de Nederlandse geamp;#34;nsceneerde fotografie van de jaren tachtig. Dit boek biedt voor het eerst een rijk overzicht van Paul de Nooijers bijzondere fotografische oeuvre.lt;/brgt;