Tijdens het Hard gras diner in januari 2012, kwam Wiep Idzenga aan tafel te zitten bij Johnny Rep. Wiep had in die tijd maar één gespreksonderwerp. Hij had er zich op verheugd eindelijk eens een avond niet over Bob Marley te hoeven praten. Marley was een van die zangers die hun escape vonden in het voetbal. Elton John kon bij Watford zichzelf zijn, Noel Gallagher gaat bij Manchester City uit zijn dak, Rod Stewart mist nooit een Schotland-Engeland, Robbie Williams is voor een kwart miljoen pond aandeelhouder bij zijn favoriete club Port Vale en de zanger van de Nederlandse band Revelation Time was zelf een aardige speler.

Marley was letterlijk verslaafd aan het voetbal. Niet zelden begonnen zijn concerten te laat omdat de bandleden de tijd vergaten als ze aan het voetballen waren. De bandleden werden overigens vooral geselecteerd op hun voetbaltalent want Marley wenste niet voor joker te staan als hij bijvoorbeeld, rond een concert uiteraard, een trainingspartijtje organiseerde tegen een paar profs van FC Nantes. Tijdens die Hard gras avond kon Wiep Idzenga het toch niet laten. He mentioned the war, in dit geval Bob Marley, de man in wie hij zich al anderhalf jaar verdiepte.

Die heb ik een keer ontmoet in een lift in Libreville, de hoofdstad van Gabon waar we met St. Etienne een trainingskamp hadden, zei Rep. En zo diende zich weer een anekdote aan voor deze Hard gras special waarin Idzenga een indringend en verrassend beeld schetst van de man wiens leven meer in het teken stond van het voetbal dan van de reggae.