'Van Hart tot Hart' is geschreven voor mensen die een notie hebben dat er meer is dan ze meestal ervaren. Het ontbreekt ze nergens aan en toch blijft er een gemis. Het is een onbekend verlangen, dat onvervuld blijft.

Magda Maris schreef het voor haar studenten toen zij vooral als gestalttherapeut en trainer van gestalttherapeuten werkte in een periode die nu ‘het ik-tijdperk’ wordt genoemd. De termen klein-ik, wereld-ik, groot-ik, zijn in die tijd overgenomen van Graaf K. von Dürckheim, wiens leerling Magda Maris was. Ze helpen nog steeds om iets dat moeilijk is uit te leggen in een eenvoudige taal duidelijk te maken. Termen als, het kind van het Al, kind van de ouders, kind van de wereld, zijn eenvoudige verwoordingen voor ‘staten van zijn’. Het schema in het eerste hoofdstuk kan daarbij een hulp zijn.

Dürckheim maakte een onderscheid tussen kleine en grote therapie. Kleine therapie betreft het kleine-ik of wereld-ik. Grote therapie betreft het ontwaken van het innerlijk verlangen naar ziele-ontplooiing. 'Van Hart tot Hart' betreft het grote-ik.

Gestalttherapie zou door Dürckheim kleine therapie worden genoemd. De praktijk leert dat wanneer men gestalttherapie consequent beoefent het vanzelf naar de behoefte aan grote therapie leidt. Dat is begrijpelijk want hoe meer men zichzelf leert kennen hoe duidelijker het Wezen in ons waarneembaar is. Wanneer dit verlangen wekt naar meer inzicht in dit proces gaat men op zoek. De schat ligt onder onze drempel want ‘Om de kenner van het AL te worden moet men eerst kenner van het zelf zijn.