Aanvankelijk voelde het Rijk niets voor de brug. Het belang ervan ontging ook het gros van de Hoekschewaarders. Zij reageerden gelaten op de plannen voor de brug, want zij waren tevreden. De Numansdorpse hoofdonderwijzer Welker, tevens redacteur van genoemd Nieuwsblad, vond dat maar niets. Onvermoeibaar probeerde hij de mensen die hij nodig had bij zijn pogingen de Hoeksche Waard uit haar isolement te verlossen, over de streep te trekken. Uiteindelijk kreeg hij zijn zin, nadat de strijd tussen de gemeenten ''s-Gravendeel, Puttershoek en Heinenoord in het voordeel van de laatste gemeente was beslist. Enthousiast

De uiteindelijke ingebruikstelling van de brug blijkt vrijwel aan de inwoners voorbij te zijn gegaan. Men werd pas enthousiast over de verbinding toen tien jaar later in 1898 een spoorlijn werd aangelegd en er een tramverbinding ontstond .met Rotterdam. De stoomtram werd met veel vlagvertoon en kanongebulder verwelkomd. Een van de leuke reacties van de bevolking die de schrijver vermeldt: „Dit was een dag van feestvreugde, want de tramverbinding tussen ons eiland en Rotterdam was tot stand gekomen. We waren feestelijk gestemd toen we voor de eerste maal gezeten in een comfortabele fauteuil door de ruiten van een der tramrijtuigen het oog mochten laten gaan over de weelderige vruchtbare akkers van de Hoeksche Waard, terwijl we het grazende vee in malsche groenen weiden aan ons voorbij zagen snellen. Toen maakten we onzen eersten tramrit door eigen landouwen...". Heinenoordtunnel

Toen het individuele verkeer aan het eind van de jaren veertig explosief toenam en de auto aan betekenis won, voldeed de brug steeds minder. Ook het steeds drukkere scheepvaartverkeer op de Oude Maas leverde moeilijkheden op, want de brug moest telkens omhoog. Het verhaal van de Barendrechtse brug stopt in 1969. Toen werd de Heinenoordtunnel geopend. De karakteristieke Barendrechtse brug werd zonder ophef, net als bij de ingebruikstelling, gesloten op de dag waarop de tunnel in gebruik werd genomen.