In VERBODEN KRINGEN beschrijven historicus Hans Willems en waterbouwkundige Bram Steketee de ingrijpende gevolgen van de negentiende-eeuwse defensiewetgeving voor de naaste omgeving van de Nederlandse en Belgische vestingsteden, in het bijzonder van 's-Hertogenbosch. Het is de eerste studie naar de consequenties van de zogenaamde Kringenwetten en Inundatievoorschriften waarmee de Nederlandse overheid het land in de 19de-eeuw verdedigbaar probeerde te houden. Rond de belangrijkste verdedigingswerken, zoals vestingsteden, moest het land leeg blijven om het schootsveld vrij te houden en het door inundatie (onderwaterzetting) om te kunnen toveren in een moeilijk te overbruggen watervlakte. Om dit mogelijk te maken werden dorpen beperkt in hun ontwikkeling en weidegebieden telkens opnieuw veranderd in onvruchtbare moerassen. Huizen konden worden afgebroken, of moesten van hout worden gemaakt, zodat ze demontabel waren. In 's-Hertogenbosch gold dit laatste alleen voor de gebouwen van het eerste station. Het gevolg van al deze maatregelen was wel dat het landschap rond vestingsteden steeds vlakker en kaler werd.