Dutch Touch - Jan des Bouvrie

Zo als een goede wijn geen krans behoeft, heeft het werk en de persoon van binnenhuisarchitect en ontwerper Jan des Bouvrie nauwelijks introductie nodig. Des Bouvrie is een beroemde Nederlander. Daarom werden zowel zijn carriere als zijn persoonlijkheid in de laatste decennia uitgebreid becommentarieerd door kranten, weekbladen, glossy's en televisie. Zijn verschijning staat op ons netvlies gebrand. We kennen zijn flamboyante leef- en kledingstijl, het eeuwige strikje en zijn voorkeur en afkeer op interieurgebied uit ons hoofd en weten precies hoe alles begon in de meubelzaak van zijn ouders in Bussum. Hoe hij studeerde aan de Rietveld Academie, hoe hij zijn eerste grote succes boekte in 1969 met de door Gelderland uitgebrachte kubusbank en hoe hij sindsdien een nieuwe vorm heeft gegeven aan bijna alles wat in een interieur te vinden is. We hebben het hier over klokken, lampen, tafels, stoelen, kasten, vloerbedekking, keukens, deurknoppen, verpakkingen en audiovisuele units en over het interieur van auto's, vliegtuigen, winkels, kantoren, restaurants en prive-woningen.
Daarom is het ook zo verrassend dat een van de meest geciteerde uitspreken van de ontwerper gaat over zijn voorliefde voor de leegte. Voor de schoonheid van een neutrale, bij voorkeur witte achtergrond, waar slechts plaats is voor een paar eigentijdse kunstwerken. Voor een goed zittende en esthetisch verantwoorde bank en verder 'iets moois op de vloer'. Een hang naar minimalisme? Naar Spartaanse soberheid? Beslist niet. Des Bouvrie is een 'arrangeur' in de meest gunstige zin van het woord. Iemand die vanuit een natuurlijk en spontaan talent, en door zijn jarenlange ervaring, precies weet wat er gebeurt als je kleur loslaat op een stoel of op een wand, en wat er gebeurt als je die kleur weglaat. Iemand die een bijzonder gevoel heeft voor proporties en voor het 'goede' meubel of het 'goede' object op de 'juiste' plaats en die visueel weet te verrassen door een theatraal effect, een boeiend kunstwerk, een fraai stuk antiek of simpelweg door de schoonheid van het naar binnen vallende licht.
De dichteres Louise de Vilmorin schreef ooit: 'Onze huizen zijn gevangenissen. Laten we ernaar streven onze vrijheid te heroveren door ze te versieren.'
Laten wij vooral toekijken Jan des Bouvrie ons helpt onze huizen zo mooi mogelijk in te richten...