Verborgen, verlaten en soms vergeten zijn de vele joodse begraafplaatsen die verspreid in het Brabantse landschap liggen. Vroeger waren er ongeveer evenveel grote en kleine joodse gemeenschappen als er joodse begraafplaatsen waren. Er zijn nog maar een jaar joodse gemeenten, voorheen groot, nu nog maar klein, overgebleven. De stenen op deze begraafplaatsen vertellen veel over de opkomst en de ondergang van deze gemeenschappen. Hier zijn de mensen begraven die zich soms een leven hebben ingezet voor Tora en traditie, voor hun jodendom en hun joodse gemeente. Op de graven staan stenen die vertellen, in een zeer korte of eenvoudige tekst, af en toe in bloemrijke taal, over wie hier een rustplaats heeft gevonden. Elke grafsteen verbergt een mens met een geschiedenis, soms bekend, maar meestal onbekend. De stenen getuigen van het Brabants Israël van voorheen, van de welvaart van enkelen en van de armoede van velen. Talrijk zijn de mensen die hier zijn begraven en nimmer een steen op hun graf kregen. Talrijk zijn ook zij die, gekomen aan het einde van hun dagen, hier een rustplaats hadden moeten vinden maar geen graf kregen.