Toen de eerste airbornes van de 101st Airborne Division op 17 september 1944 in Nederland aan kwamen hadden deze mannen nog geen idee dat zij vervolgens ruim 2 maanden lang op Nederlandse bodem aan gevechtshandelingen zouden deelnemen.

Koskimaki's boek verteld, opnieuw, op boeiende wijze een stukje geschiedenis van deze beroemde Amerikaanse divisie. Door de vele interviewen, met zowel Amerikaanse als Nederlandse betrokkenen, after-action-reports, en meer, krijg je via dit boek een veelzijdig inzicht van de acties welke op Nederlandse bodem hebben plaats gevonden.
Ook wordt al snel duidelijk hoe zeer de Nederlandse burgers in het gebied rond Eindhoven, maar uiteraard ook elders in Nederland, uitkeken naar de lang verwachte bevrijding. Onmiddellijk worden de airbornes geholpen door verzetsstrijders die de omgeving op hun duimpje kennen, maar ook door vele 'gewone' burgers, jong en oud, worden deze bevrijders op allerlei manieren geholpen. Al lezende is duidelijk waarom de banden tussen de bevrijders en burgers vele jaren hecht waren en bleven. Al was er hier en daar in eerste instantie soms ook wel wat wantrouwen.

Net als in zijn eerdere boek over de acties in Normandië worden ook hier diverse gevechtsacties, en andere gebeurtenissen, vanuit meerdere oogpunten beschreven. Vaak waren er meerdere personen, op verschillende plekken, getuige van gevechten, ontmoetingen, of dagelijkse gebeurtenissen.

De gevechten langs de corridor naar Arnhem, Hell's Highway, worden uitgebreid beschreven en hier en daar met kleine kaartjes geïllustreerd. Maar ook de gevechten in het gebied tussen Nijmegen en Arnhem, 'The Island', komen uitgebreid aan bod. Onderdeel hiervan is de redding van airborne's van de Britse 1st Airborne Division, neergeschoten piloten en verzetsstrijders, via een actie waarbij de Amerikaanse airbornes hulp verlenen om hen over de Rijn naar de Geallieerde zijde te halen.

Naast alle gevechten is er hier en daar ook ruimte voor een inkijk in het leven van de soldaten buiten de frontlijn, en soms ook humor. Iets dat mij is bijgebleven is dat soldaten vechten zoals ze getrained worden. Dus hielden US airbornes netjes een stuk prikkeldraad omlaag zodat men er overheen kon stappen zonder het te beschadigen. Dit had men immers tijdens trainingen ook gedaan, want anders moest Uncle Sam de portemonee trekken voor de gedupeerde boer. Een van de officieren maakte al snel duidelijk dat het hier geen training betrof.

Conclusie: een zeer boeiend en wederom goed geschreven boek waarin niet alleen de Amerikaanse zijde, maar ook de Nederlandse kant van de situatie mooi wordt beschreven. Nu op naar Bastogne...