In deze nieuwe novelle vertelt Marijke Höweler op haar boeiende tragi-komische toon de gevolgen van een echtscheiding. Relaties tussen de oude en de nieuwe partners, met familieleden en vrienden worden indringend en herkenbaar beschreven.

‘Vrouwen’, fluisterde Lenie, ‘vrouwen zijn nou een keer vrouwen. Die zijn van alle leeftijden. Er zijn van die kleine krengen, die er in ene de ergste ziektes van krijgen. Zo maar! Acuut! Lenie knipte met haar vingers om de snelheid aan te geven. ‘Ik bedoel maar zo; zei Lenie, ‘daar kan je je kind toch niet op trakteren, op zulke soort toestanden. Daar kunnen ze geen kant mee op. Je mag in je handen knijpen dat je moeder nog leeft, dat ze je uit de brand kan helpen. Je kinderen voorop.’ Ze heeft gelijk, dacht Emma, ze heeft gelijk.

Esther, het dochtertje, blijkt toch sterk onder de scheiding te lijden, zij kan realiteit en droom op het laatst niet meer goed uit elkaar houden. Zij beeldt zich in de kaarsjes van oma en haarzelf uit te blazen…

Marijke Höweler is gevoelig, geestig en uniek.