Met de hoofdpersonen in dit boek - of ze nu als voetballer, bokser of wielrenner wereldberoemd werden - liep het niet altijd even goed af. Was het immers voor velen al moeilijk een ster te zijn, voor het merendeel was het nog veel moeilijker géén ster te zijn. Zoals Garrincha, de man die heel Brazilië met zijn voetbalkunsten in vervoering had gebracht, maar zijn laatste dagen sleet als alcoholist in de straten van Rio de Janeiro. Van Egmond beschrijft naast het opmerkelijke leven van Garrincha de strijd om erkenning van bokser Sonny Liston, de eenzaamheid van wielrenner Leo Duyndam, de tragedie van het legendarische elftal van Torino, het noodlot van de voetballers Willy Dullens en George Best, het eigenzinnige leven van Ernst Happel en de pech in het wielerpeloton.

Toch is dit geen somber boek, daarvoor zijn de levens die eraan voorafgingen te intens, te meeslepend en te uniek geweest. Nooit meer juichen is een schitterende hommage aan topsporters die hun eigen koers zijn blijven varen, zich nooit lieten modelleren door een methode, maar tot het laatste fluitsignaal bleven vertrouwen op hun instinct. Kortom, een eerbetoon aan de rebellen en smaakmakers van de internationale sportwereld.

Michel van Egmond (1968) begon zijn loopbaan als sportjournalist bij Sijthoff Pers. Tegenwoordig werkt hij als freelancer voor verschillende media. Hij publiceerde onder meer in Sport International, Sportweek, Esquire, Cigarz, Rails en Nieuwe Revu.