Onder de spirituele leraren heb je hen die veilig, zachtaardig, troostend, geruststellend en zorgzaam zijn, en je hebt de bandieten, de onuitstaanbaren, de mannen en vrouwen die je uitdagen, je verontrusten, je schrik aanjagen, tot je je radicaal ervan bewust wordt wie en wat je in werkelijkheid bent.
Als je bemoediging wilt, een vage glimlach, streling van je ego, vriendelijke stimulering van je zelfbeperkende gedrag, ga dan op zoek naar een prettige man of aardige vrouw. Maar als je verlichting wilt, als je wilt ontwaken, als je verzengd wilt worden in het vuur van hartstochtelijke Oneindigheid, zoek dan een ruwe kerel of hatelijke vrouw, iemand bij wie je je slecht op je gemak voelt en die je doodsbang maakt.
Andrew Cohen is zo´n onbehouwen type. Hij is er niet om je troost te geven, hij is er om je aan duizend stukken te scheuren... zodat Oneindigheid je weer in elkaar kan zetten, vrijheid in de plaats kan komen van gevangenschap en volheid je angst in de schaduw kan stellen. En dat gebeurt gewoon niet als je alleen maar troost, geruststellende gebeden en rimpelloze clichés zoekt.
In Levende vrijheid toont Andrew Cohen dat hij handelt met nietsontziende integriteit, een integriteit die weliswaar mededogen met je ware zelf aan de dag legt, maar je ego met een enorme knuppel te lijf gaat.