Er is een verhaal over een klein visje dat naar zijn oudere en wijzere vissenvriend toezwemt en zegt: 'Jij hebt de hele tijd over water. Ik heb er overal naar gezocht en het is nergens te vinden. Ik heb alle teksten bestudeerd, hard geoefend en getraind, en degenen ontmoet die het gekend hebben, maar het is mij ontgaan'.
De oude wijze vis zegt: 'Ja, mijn vriend. Zoals ik altijd al zeg, zwem je niet alleen er op dit moment in, maar ben je ook ervan gemaakt.' Het visje schudt gefrustreerd zijn kop en zwemt weg, terwijl het zegt: 'Misschien vind ik het ooit nog eens'.
Wij zijn net als dat visje, zegt Catherine Ingram in haar inleiding: we zoeken overal buiten onszelf naar een manier om onszelf te vinden. We verzamelen ervaringen, relaties, kennis en spullen, maar hoewel we op allerlei manieren kunnen genieten of beloond worden, hebben we vaak ons grootste geschenk over het hoofd gezien, dat in het volle zicht toch verborgen ligt - onze eigen hartstochtelijke aanwezigheid.
In een droom zag Ingram zeven primaire kwaliteiten die in het ontwaakte bewustzijn opkomen: Stilte, Tederheid, Lichamelijkheid, Waarachtigheid, Onderscheidingsvermogen, Vreugde en Verwondering. We kijken er vaak overheen in onze jacht naar wereldse dingen of spirituele vooruitgang. In het ontwaakte bewustzijn vormen deze kwaliteiten echter ons dagelijkse gezelscha, onze beste vrienden.