Aanvankelijk waren voorbereidingshandelingen in het wetboek van strafrecht slechts bij hoge uitzondering strafbaar gesteld. Dit uitgangspunt is verlaten toen in 1994 in art. 46 Sr een algemene strafbaarstelling van de voorbereiding van ernstige misdrijven werd opgenomen. In dit cahier worden de grenzen verkend die dit artikel stelt aan de strafrechtelijke aansprakelijkheid ter zake van voorbereidingshandelingen. Sinds de invoering van deze strafbaarstelling zijn inmiddels in 2002 en 2007 twee wetswijzigingen gevolgd, die tot gevolg hebben gehad dat achtereenvolgens de woorden 'in vereniging' en 'kennelijk' uit de wettelijke omschrijving zijn geschrapt. Naar aanleiding van de laatstgenoemde wijziging is in de literatuur discussie ontstaan over de vraag of deze heeft geleid tot een 'subjectivering' van de strafbaarstelling. Deze vraag hangt nauw samen met de betekenis die moet worden toegekend aan het standaardarrest dat de Hoge Raad in 2007 heeft gewezen in de strafzaak tegen Samir A. Daarom wordt in dit cahier ook ruim aandacht besteed aan de (objectieve dan wel subjectieve) wijze waarop in de recente lagere rechtspraak toepassing wordt gegeven aan de in dat arrest geformuleerde criteria. Veel publicaties over het onderwerp voorbereidingshandelingen zijn inmiddels deels verouderd sinds de hierboven genoemde wetswijzigingen en het Samir A-arrest. Dit cahier wil in deze leemte voorzien door een overzicht te geven van de actuele stand van zaken rond de strafbaarstelling van voorbereidingshandelingen. Twintig jaar na de indiening van het wetsvoorstel dat heeft geleid tot de (destijds omstreden) invoering van het huidige art. 46 Sr wordt de balans nog eens opgemaakt. Tevens wordt een eigen opvatting geformuleerd ten aanzien van de interpretatie die aan art. 46 Sr moet worden gegeven, waarbij de ratio van deze strafbaarstelling (zoals deze de wetgever voor ogen stond) het uitgangspunt vormt. Dit alles mondt uit in een pleidooi voor een gematigd objectieve voorbereidingsleer.