Tijdens de bezetting van Nederland door de Duitsers stond op de Schelde-werf in Vlissingen een door de Lloyd besteld passagiersschip op stapel. Toen de oorlog beëindigd was werd met grote voortvarendheid dit luxe schip, dat inmiddels de naam Willem Ruys gekregen had ter nagedachtenis aan één der RL-directeuren die in 1942 door de bezetter was gefusillleerd, afgebouwd. Op 1 juli 1946 vond de tewaterlating plaats. Het nieuwe vlaggeschip van de Lloyd was zowel qua vormgeving als qua techniek revolutionair.

Het lijnenspel van de romp, de twee magnifieke schoorstenen en de ludieke vormelementen van de opbouw, die zoveel gevarieerder waren dan wat men toentertijd gewend was, maakten het geheel tot een fascinerende creatie. Samen met de Oranje vormde zij een duo dat met topklasse de passage op het Verre Oosten verzorgde. Later ging de Willem Ruys reizen om de wereld verzorgen. Nog weer later, in januari 1965, ging de Willem Ruys over naar de Italiaanse Flotta Lauro. In december 1994 raakte het nu Achillo Lauro geheten schip in brand en zonk op de Indische Oceaan voor de kust van Somalië.

Dit tweede deel behandelt de lotgevallen van het schip vanaf de 13de reis in 1949 tot en met de dramatische ondergang als Achillo Lauro in 1994.