Van oudsher hebben talloze bezoekers van Amsterdam ¿ vorsten, diplomaten, architecten,onderzoekers en gewone reizigers ¿ hun bewondering geuit voor deze wonderlijke waterstad. Het is met name de grachtengordel die hun geestdrift opwekt als architectonisch hoogtepunt. De bewonderaars roemden de open aanleg, de heldere en consequente ruimtelijke ordening, de fraaie en rijke bebouwing en de bewonderenswaardige integratie van waterwegen, bestrating, woningen en stedelijk groen, zoals die in geen enkele andere stad te beleven valt. Het is duidelijk: de grachtengordel geldt sinds lang als een architectonisch monument van wereldformaat. Maar gaat het hier alleen om afgesleten reisgidsentaal of is er meer aan de hand? In Amsterdam en de grachtengordel beschrijft de auteur allereerst de historisch gegroeide unieke stedenbouwkundige structuur van de grachtengordel. Daarnaast plaatst hij de grachtengordel binnen de bestuurlijke, maatschappelijke en culturele context van de Amsterdamse traditie. Het is de zichtbare en tastbare uitdrukking van wat Amsterdam destijds en sindsdien bijzonder maakte. De stad was eeuwenlang in elk opzicht anders dan andere Europese hoofdsteden. De combinatie van handelsgeest,bestuurlijk en technisch vernuft, maatschappelijke betrokkenheid en zorg voor de openbare ruimte resulteerde in een omvangrijk, ruimtelijk consistent en tegelijk afwisselend stadsdeel, dat in drie eeuwen zijn vitaliteit nog niet heeft verloren.