The art and knowledge of composition hebben een centrale plaats in het architectonisch denken. Compositorische kennis en vaardigheid organiseren het zien, het herkennen, het analyseren, het duiden, het beelden, het ontwerpen en het overdragen.
Wetenschappelijke kennis van architectonische compositiesystemen is een noodzakelijke voorwaarde voor de ontwikkeling van research by design, één van de kerntaken van elke architect of student in het ruimtelijk ontwerpen. De taak van de architectonische ontwerper is het oproepen van een toetsbare voorstelling of potentiële oplossing. Bij ontwerpend onderzoek is daarom niet zozeer de confrontatie met de praktijk het belangrijkste maar de interne logica van het uitgevoerde gedachtenexperiment. Hierin verschilt het experimenteel ontwerpen sterk van het ontwerpen in de praktijk. Het veronderstelt een continue bewerking van een reeks experimentele composities totdat er uiteindelijk een nieuwe en uitgebalanceerde samenstelling is gevonden. Deze wordt hier niet alleen als een puur technische prestatie op basis van wetenschappelijke kennis (knowledge) opgevat maar ook als een kunstzinnige samenvoeging van elementen tot een denkbaar geheel (art).
Vanuit deze benadering, die een samenhang tussen denken en doen als uitgangspunt neemt, begint in dit boek de verkenning van de architectonische compositie als een speurtocht naar confrontaties, vergelijkingen en posities zowel in historisch perspectief als in de actualiteit.