Hij noemt zichzelf een 'ongedresseerde aapmens' en 'neanderthaler in eigen persoon'. Zijn leven, dat hij met 'geïsoleerde opsluiting' en 'levend begraven zijn' vergelijkt, vindt in 'werkelijkheden van een tweede orde' plaats. Eenzaamheid en angst zijn de vaste begeleiders van dit leven. De twintigjarige Birger Sellin - in 1973 in Berlijn geboren - is ernstig autistisch gehandicapt en sinds zijn tweede levensjaar stom. Alleen met de methode van de 'ondersteunende communicatie' - dus met andermans hulp - kan hij zich schriftelijk uiten. Uit zijn 'groevenbestaan' zendt hij berichten naar het 'volk van de bovenwereld', teksten van een bizarre schoonheid, die tegelijkertijd getuigen van het onnoemelijke leed waaraan hij in zijn autistische gevangenis blootgesteld is.

Ik wil geen inmij meer zijn is het aangrijpende document van een strijd tegen een van de raadselachtigste handicaps, die de medische wetenschap kent. Het fenomeen autisme treedt hier in de directheid van de innerlijke gewaarwording aan de dag. De teksten van Birger Sellin brengen nieuwe informatie over de mysterieuze wereld van de autistische 'kastenmens'. Tegelijkertijd maken zij duidelijk dat de gangbare autisme-theorieën herzien moeten worden.