Tweehonderd jaar geleden worden in ons land do gilden afgeschaft. Dat deze zeventiende- en achttiende eeuwse economische verenigingen van ambachtslieden tevens oprichter waren van een vroege vorm van sociale verzekeringskassen ie nauwelijks bekend. Vanaf do Reformatie richtten steeds meer gilden en aanverwante knechts verenigingen een hulpfonds op. waaruit do leden ingeval van ziekte. invaliditeit. ouderdom, weduwschap en overlijden een ondersteuning ontvingen. Dit was een welkome financiële aanvulling op do hulp van familie, buren en do armenzorg. Te meer omdat do gilden naast sociale zekerheid ook zorgden voor bescherming. saamhorigheid en gezelligheid. -Uyt liefde tot malcander'* beschrijft boe deze vroege beroepsgebonden hulpfondsen in een periode zonder nationale regelgeving en actuariële kennis kans zagen om gedurende twee eeuwen een groot aantal ambachtslieden in zijn ergste nood te ondersteunen. Sommige van deze fondsen hebben tot in do twintigste eeuw bestaan. Of het werkelijk broederliefde was die de zeventiende en achttiende-eeuwse glidenbroeders aanzette tot oprichting van onderlinge hulpfondsen wordt in dit boek nader onderzocht. interessant is de vaststelling dat. hoewel sinds de afschaffing van de gildenfondsen het sociale verzekeringsstelsel in Nederland grote veranderingen heeft ondergaan. het uitgangspunt -zekerheid voor algen' gelijk te gebleven.