'Morgen maken we schoon schip… en maandag tolereren we niets meer,'sprak Nel Tegelaar van het NVV-Vrouwensecretariaat aan de vooravond van de voor vakbondsvrouwen memorabele Diskriminatiebeurs in 1970. Het werd tijd dat de vakbeweging eens liet zien dat zij belang hechtte aan een verbetering van de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt en aan gelijke beloning van mannen en vrouwen. Vakbondsvrouwen hadden er schoon genoeg van dat zij nog steeds geen duidelijke plek hadden in vakorganisaties en dat al hun inspanningen niet leidden tot een vakbeweging die ook voor vrouwen aantrekkelijk was. De strijdvaardige woorden van Tegelaar brachten daar niet direct verandering in. Er werd ook na 1970 nog veel getolereerd. Toch werd er langzamerhand flink getornd aan de arbeidsdeling tussen de seksen en was het duidelijk dat ook de vakbeweging een plaats voor vrouwen zou moeten inruimen. Mede door de inzet van een groeiende groep actieve vakbondsvrouwen onderging de vakbeweging tussen 1970 en 1990 een ware gedaantewisseling. De vakbeweging, die vanaf haar bestaan gericht was op de bescherming van de belangen van mannelijke kostwinners, veranderde in een instituut dat regelmatig op de bres is gaan staan voor een andere verdeling van werk tussen mannen en vrouwen.