Richard P. Feynman (1918-1988) was bij leven al legendarisch, niet alleen als een der grootste theoretisch natuurkundigen of als excentriekeling, maar zeker ook als didacticus. Feynman kreeg in 1965 de Nobelprijs voor Natuurkunde, als bekroning voor zijn bijdragen aan de quantum elektro-dynamica, beter bekend als QED. Dit is gebleken verreweg de succesvolste theorie te zijn waar de mensheid over beschikt; ze gaat over de aard van het licht en de wisselwerking tussen licht en materie.
In QED wordt deze theorie op een volstrekt originele wijze toegankelijk gemaakt voor een groot publiek. Het boek bevat een kwartet lezingen voor niet-vakgenoten. Feynman is hier op zijn best: enthousiast, glashelder, wars van gewichtigddoenerij en zonder enige concessie te doen aan het wetenschappelijk gehalte.
Menig natuurkundige zal met verbazing ontdekken waar deze theorie, ontdaan van al zijn wiskundig-technische complicaties, nu eigenlijk op neerkomt.