Merel klimt in bomen, is de snelste van de klas, en bouwt boomhutten als de beste. Haar tweelingbroer Benjamin vindt ze maar een huilebalk, een bleekscheet, een kluns. Hij kruipt het liefst in een hoek met zijn poppen. Als ze hem een klap geeft, mept hij nooit terug. Maar op een dag is Benjamin heel erg ziek. Hij moet voor lange tijd naar het ziekenhuis. Daar worden er via een buisje en een naald medicijnen in zijn schouder gespoten. En elke dag wordt hij geprikt om bloed af te nemen. Merel vindt hem erg dapper. En voor het eerst in haar leven ziet ze haar broer als een held.