'U bent helemaal niet ziek! U mist alleen uw gewone werk! En als u zegt: ik heb een plank voor mijn kop, ik kan het niet meer volhouden, het is gedaan met het schrijven van romans, wel, dan zeg ik u: als u weer beter wilt worden, dan schrijft u maar eens wat anders, uw levensherinneringen bijvoorbeeld. Begin morgen maar meteen met uw kinderjaren ... !' Na deze woorden van zijn huisarts begon Theodor Fontane (1819-1898) in de herfst van 1892 aan het op schrift stellen van zijn jeugdherinneringen. Het resultaat was een uniek beeld van een jeugd in een Duitse stad aan de Oostzee aan het begin van de negentiende eeuw. Zelf concludeerde Fontane: 'Mijn karakter is hetzelfde gebleven, ik ben nog net zo egoïstisch als vroeger en ik ben er ook niet heldhaftiger op geworden. Ik kan alleen weer slapen, en dat kon ik in de zomer niet...' Met de vertaling van Meine Kinderjahre is deze klassieker uit de Duitse literatuur honderd jaar na de dood van de schrijver voor het eerst beschikbaar voor het Nederlandse publiek.

'Mijn kindejaren is niet alleen een van de mooiste en ontroerendste ego-documenten in de Duitse taal, het vormt tegelijk een centraal werk in het oeuvre van Fontane.' (Otto Drude)

'Mijn kinderjaren, met dat grootse portret van de vader van Fontane, behoort tot het beste dat Fontane heeft voortgebracht.' (Maarten 't Hart)