Mikhaïl Naimy (Libanon 1889-1988) en zijn vriend Kahlil Gibran (auteur van o.a. De Profeet) richtten in 1916 in New York de Pen Society op, om de klassieke Arabische literatuur in het Westen te verbreiden. De legende die Naimy ons in Het boek van Mirdad verhaalt draagt de signatuur van een levende waarheid die het hart weet te raken. De vertelling die handelt over ‘een klooster dat voorheen de Ark werd genoemd’ spoort de lezer – en de mensheid – aan haar hoge geestelijke oorsprong niet te vergeten. Tot in onze eeuw is het zo dat wie leeft en handelt zoals Mirdad het zijn discipelen voorleeft, nog steeds ‘de weg, de waarheid en het leven’ kan vinden. Zo bezien, is de vertelling een boodschap van het Licht en wijst de weg naar dit Licht. De auteur schreef indertijd aan zijn Engelse uitgever: ‘… Het boek van Mirdad wijkt duidelijk af van ieder vaststaand dogma, en wel op religieus, filosofisch, politiek en ieder ander gebied. Het belang ervan ligt er juist in dat het wegen toont naar een nieuwe beschouwing van het zijn. Het wil de mensen wakker schudden uit de gevoelloosheid van de vele dogmatische verwarringen, die zo vol haat, strijd en chaos zijn.’ Mikhaïl Naimy schreef dit boek na een jarenlang verblijf in Amerika, aan de voet van de berg Sanneen in Libanon. Het verscheen eerst in het Engels (Beiroet 1948), daarna in het Frans, Duits, Nederlands, Portugees, Spaans, Arabisch, Gujarati, Hindi en vervolgens ook in vele andere talen. Deze uitgave is de vijfde Nederlandse druk. Het Boek van Mirdad toont Naimy als een van de grote spirituele denkers van de twintigste eeuw. Liefde is geen deugd. Liefde is een noodzaak, meer dan brood en water, meer dan licht en lucht. Laat niemand zich op zijn liefde beroemen. Adem veeleer liefde in en uit, even onbewust en vrij als u de lucht inademt en weer uitademt. Want de liefde heeft niemand nodig om haar te verheffen. Liefde wil het hart verheffen dat zij zich waardig keurt. Zoek geen beloning voor liefde. Liefde is voldoende beloning voor liefde… Mikhaïl Naimy