Paracelsus, grondlegger van de homeopathie, was behalve arts ook filosoof. Europa werd in de 16e eeuw opgeschriktdoor deze titaan; door zijn compromisloze levenshouding,door zijn streven naar waarheid, zijn vernieuwende medische inzichten en zijn houding als “vrije”, die niets anders nodig had “dan wat in het innerlijk is”. Als het erop aankwam weigerde hij zelfs een dak boven zijn hoofd vanwege deze principes. Paracelsus’ woorden zijn actueler dan ooit. En hij heeftzeker recht van spreken, omdat hij al zijn kennis en inzicht met succes in de praktijk toepaste. De waarde vandeze bloemlezing ligt in de grote filosofische/religieuze inzichten die hij, soms gesluierd, soms in zeer directe taal, aanbiedt aan de mens die naar levensvervulling zoekt. Hij wees op de ene geneesheer die de innerlijke mens inde microkosmos geneest. God is voor Paracelsus de enige filosofie, eerste en laatste Bron van alle magie, kabbala en astrologie, het beginsel van Zijn en Worden, werkzaam in allen en alles, naamloos en onbegrensd.
“God heeft ons op aarde van zulk een genade voorzien, dat wij twee artsenijen hebben, een zichtbare en een onzichtbare. De zichtbare is de geschapene, de onzichtbare is het woord van God.”