Sinds de eerste geslaagde niertransplantatie in 1954 heeft de transplantatiegeneeskunde een enorme vlucht genomen. De technologie om organen uit de ene mens te halen en over te plaatsen in een ander is enorm verbeterd. Afstotingsproblemen die ontstaan doordat het immuunsysteem van de ontvanger het lichaamsvreemde orgaan niet accepteert, kunnen met veel medicatie onderdrukt worden. Er komen steeds meer mensen in aanmerking voor een nieuw orgaan.

Hierdoor is een nieuw probleem ontstaan: hoe komen we aan die organen? Voorlopig zijn daar nog donoren voor nodig en die melden zich niet spontaan en in groten getale. Overheid en belangenorganisaties voeren allerlei acties om mensen over de streep te trekken. Maar houden zij hierbij de belangen van orgaandonoren en nabestaanden voldoende in het oog? Naast pogingen mensen te bewegen hun organen na hun dood voor een zieke medemens beschikbaar te stellen, is er een nieuwe stroming ontstaan: orgaandonatie bij leven. Wat komt hier allemaal bij kijken, hoe leven donor en ontvanger verder na zo'n ingrijpende ervaring.