Rob Nieuwenhuys (1908-1999), de nestor van de Indische literatuur, was een geboren verteller. Of het nu ging om zijn essays, zijn fotoboeken, zijn Oost-Indische Spiegel of zijn roman Vergeelde portretten, hij schreef zoals hij sprak. Onderhoudend, boeiend, en heel persoonlijk. Het liefst vertelde hij over zijn Indische jeugd. Fragmenten daarvan zijn verspreid gepubliceerd, maar een boek is het nooit geworden. In deze bundels zijn zeven losse verhalen over 'het Indische kind dat ik was en ben' nu voor het eerst bijeengebracht. Hij bleef tot het laatst gefascineerd door de koloniale samenleving, die hij het liefst benaderde vanuit de menselijke tragiek die daarmee samenhing. Zo had hij graag een boek willen schrijven dat 'De moord op Born' moest heten. Het moest gaan over raciale spanningen, conflicten, onbegrip en rancune die een uitweg zochten in een gruwelijk misdrijf. Ook dat boek is er niet gekomen. Wel schreef hij een uitvoerige brief aan zijn uitgever. Geert van Oorschot, waarin hij uitlegde wat er gebeurd was en waarom dat hem zo boeide. Dit schrijven vormt het slotstuk van 'Sinjo Robbie', een bundel waarin de lezer direct in contact komt met de markante persoonlijkheid van Rob Nieuwenhuys.