‘In mijn huis doe ik alles zelf. Ik heb op school leren koken. Ik heb het bij mijn ouders thuis ook al vaak gedaan. Ik verzorg mijn tuin en ik verzorg mijn planten. Huishoudelijk werk doe ik ook zelf. Ik ben tevreden over mijn huis.’
Al geruime tijd is in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking een ontwikkeling aan de gang om hun vragen, wensen en behoeften steeds meer centraal te zetten.
Het zo goed mogelijk bepalen van de wensen en vragen die cliënten hebben, en hun behoefte aan professionele ondersteuning, is de basis voor goede zorg en dienstverlening.

Henriette Visser doet in Vraagverheldering in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking verslag van een onderzoek bij instellingen voor verstandelijk gehandicaptenzorg in de provincie Utrecht. Het onderzoek had als doel om na te gaan hoe zorgaanbieders omgaan met het concept ‘vraag- en behoefteverheldering’.

Het onderzoek laat zien dat ‘vraag- en behoefteverheldering’ niet vanzelfsprekend is. Het vraagt een vraaggerichte cultuur in alle lagen van de organisatie, en om specifieke professionele competenties. Kernbegrippen die naar voren komen zijn onder andere dialogisch werken, het versterken van de eigen mogelijkheden van de cliënt, netwerksamenwerking en persoonlijke zorgplanning.