Ooit was het Hamids grootste wens een meisje te hebben dat voor hem in de prostitutie werkte. Hij zag hoe andere jongens daarmee veel geld verdienden en respect afdwongen. Daarom versierde hij Laetitia, maakte haar van hem afhankelijk en haalde haar over om zich voor hem te prostitueren. Nu zit Hamid vast, beschuldigd van mensenhandel, opsluiting, gijzeling en mishandeling. Hoewel hij nog steeds vindt dat hij de wet eigenlijk niet heeft overtreden, heeft hij spijt van wat hij Laetitia heeft aangedaan.
‘Ik heb haar niet gedwongen maar wel misbruikt. Omdat er geen sprake was van dwang, had ik het vonnis kunnen aanvechten maar dat heb ik niet gedaan. Ik vind dat ik moreel wel degelijk fout zat. Daarom accepteer ik dat ik schuldig ben.’
De 21-jarige Abdel wil best erkennen dat hij geen lieve jongen is. Rond zijn vijftiende kwam hij voor het eerst met de politie in aanraking. Sindsdien is hij zo’n zestien keer opgepakt voor inbraak, openbare geweldpleging en andere “rotdingetjes”, zoals hij dat zelf noemt. Dat hij daarvoor gestraft werd, is pech maar hoort erbij. Dat hij nu ten onrechte uitgemaakt wordt voor loverboy en in afwachting van zijn proces vastzit, zit hem niet lekker. ‘Natascha werkte al in de prostitutie voor ik haar kende. Ik had daar niks mee te maken. Dat zegt zij zelf ook. Die aanklacht tegen mij slaat nergens op. Kijk maar naar mijn dossier. Dan vind je een dader die zegt dat hij geen dader is en een slachtoffer die ontkent slachtoffer te zijn.

In Loverboys, een publieke zaak komen tien mannen aan het woord die verdacht worden van loverboy-praktijken of zelfs al veroordeeld zijn voor mensenhandel. Het boek probeert een zo integer mogelijk beeld te geven van hun levensloop, de ervaringen en de keuzes die zij gemaakt hebben en de context waarbinnen een en ander zich afspeelde. Daarnaast komen ook politie, sleutelfiguren en andere deskundigen aan het woord.