Indien ouders kunnen instemmen met een langdurige pleeggezinplaatsing van hun kind, geeft dat het kind de ruimte om zich te hechten aan pleegouders. Bovendien vergroot deze instemming de kans op het welslagen van zo’n plaatsing. Na een gedwongen uithuisplaatsing van hun kind komen ouders in een leegte. Alhoewel in feite enkel hun opvoedersrol wordt ontnomen, ervaren zij het alsof hun alles ontnomen is, zelfs hun ouderrol. Deze ervaring én het verwerken van het feit dat hun kind voor lange tijd (altijd?) door pleegouders zal worden opgevoed, is zo complex, emotioneel en ingrijpend in hun leven dat veel ouders niet weten hoe daar mee om te gaan. Voor hulpverleners zijn deze situaties ook moeilijk. Noch ouders, noch (pleeg)ouderbegeleiders hebben een handleiding, waarin voorgeschreven staat hoe te handelen onder de gegeven omstandigheden. De auteurs beogen vooreerst met dit Methodiekboek een inzicht te geven in de mechanismen, waarvan ouders zich bedienen en in de positie van het betrokken kind. Vervolgens werken zij een methode uit waarmee (pleeg)ouderbegeleiders de ouders kunnen begeleiden bij de verliesverwerking, en in het vinden of accepteren van hun nieuwe rol. Speciale aandacht besteden de auteurs aan het gebruik van de methodiek in geval van psychopathologie bij ouders. In feite is dit boek bedoeld om elke (pleeg)ouderbegeleider met HBO of academische achtergrond met deze gezinnen te laten werken zonder valse hoop te wekken bij ouders, frustraties of onmacht bij de hulpverlener op te roepen, vroegtijdige breuken in de relatie met de cliënt te veroorzaken, of ontgoochelingen bij het kind of zijn pleegouders te bewerkstelligen.