Individualisering en \'verloedering\' van normen en waarden worden regelmatig als achtergrond van geweld en criminaliteit opgevoerd. De afgelopen jaren zijn andere manieren ontwikkeld om te reageren op normovertreding. Hierbij staat niet de straf centraal, maar het aanspreken van de dader als moreel subject.

In de bundel \'De straf voorbij\' is een verzameling van hoofdzakelijk theoretische essays en enkele praktijktheoretische beschouwingen over strafrecht en moraal opgenomen. Vanuit onder meer theorievorming over het jeugdstrafrecht, de recente ontwikkelingen ten aanzien van \'restorative justice\' of herstelrecht, en een visie op de multiculturele samenleving wordt in dit boek gereflecteerd op het onderwerp. Daarnaast geven enkele professionals uit praktijken rondom het strafrecht een beschrijving van hun dagelijkse werkzaamheden vanuit een moreel perspectief.

De rode draad door de afzonderlijke bijdragen wordt gevormd door het uitgangspunt dat criminaliteit gezien kan worden als een vorm van normoverschrijdend gedrag. Basale normen en waarden over wat burgers in de samenleving waardevol vinden, zoals veiligheid, worden hierdoor geschonden. De samenleving verandert, dus ook onze normen en waarden.
Vanaf de jaren zestig zijn normen en waarden steeds meer een zaak van het individu geworden. Ook cultureel gekleurde morele opvattingen spelen een steeds belangrijker rol. De handhaving van normen - onder meer via het strafrecht - is door deze ontwikkelingen minder eenduidig geworden.
In \'De straf voorbij\' wordt gezocht naar antwoorden op de vragen welke innovatieve theoretische aanknopingspunten hierover in de afgelopen jaren zijn geformuleerd en op welke manieren praktijken vorm geven aan deze morele benadering van criminaliteit.