In dit boek wordt gebouwd aan een brug tussen twee culturen: de psychiatrische zorg en de zorg voor verstandelijk gehandicapten. De auteurs, vrijwel allen expert binnen deze territoria, schrijven vanuit verschillende optiek een helder pleidooi voor wat zij uiteindelijk een transmurale zorg noemen. Het gaat in deze 'wereld van argumenten' niet alleen om een andersoortige organisatie, maar vooral om een vernieuw(en)de bejegening naar een specifieke groep licht verstandelijk gehandicapten. De vuurtoren is derhalve de metafoor voor rehabilitatie in de bepleite transmurale zorg, die een gespecialiseerd GGz-domein is voor licht verstandelijk gehandicapten met psychische en gedragsproblemen. Het betreft het grensgebied tussen de psychiatrische zorg en de zorg voor verstandelijk gehandicapten. Dat juist rehabilitatie hier zo'n centraal begrip is, komt doordat deze term methodieken en doelstellingen in zich herbergt die ervoor waken dat een 'klassieke', institutionele, benadering naar zogafhankelijke mensen (opnieuw) de overhand krijgt. En dan krijgt De vuurtoren weer een andere functie, namelijk het signaleren van een problematiek die niet omzeild wil worden alsof het niet bestaat, maar die om bijzondere aandacht vraagt. Met dit boek wordt een daad gesteld naar de tragiek van veel licht verstandelijk gehandicapten met psychische en gedragsproblemen.
Het boek is bedoeld voor alle professies in de praktijk van de zorg voor licht verstandelijk gehandicapten, zowel in de psychiatrie als in de verstandelijk gehandicaptenzorg: (ortho-)pedagogen, (neuro-)psychologen, psychiaters, artsen, maatschappelijk werkers, ergotherapeuten, groepsleiders. Juist waar het gaat over de renovatie van een zorgcircuit, is het boek van belang voor beleidmakers, zorgverzekeraars en politici. Niet in de laatste plaats is De vuurtoren van belang voor diverse opleidingen, te weten die van verpleegkundigen, gedragswetenschappers, psychiaters en (huis-)artsen.