Ooit heb ik met Gerard van Maasakkers de Mont Ventoux beklommen. Bijna heel die barre fietstocht lang ging het in mijn kop van 'Couscous Appelmoes'. Eerst frivool, gaandeweg verbeten en toen mijn benen het ritme niet meer konden volgen, tijdens de laatste kilometers van de berg, klampte ik me vast aan ' De Wind die waait, die zwoegt en die zwaait en die zaait'. Ook op gewone dagen is het prijs. Hoe dikwijls zingen ze niet door me heen, 'Cis Verdonk'. 'Salva Regina', 'Liedje van altijd' en als ik voor het slapen ons hondje nog uitlaat: 't is aovond en efkes nog denk ik terug, aan hoe da d'n dag van vandaag is verlope, aan wa'k gedaon heb, wa'k heb lope hope.