In 1993 ging Amira Hass als eerste Israëlische journaliste wonen in de harde wereld van de Palestijnse enclave Gaza, die zo wordt gevreesd en veracht door de meeste Israëli's dat 'loop naar Gaza' in het Hebreeuws een andere manier is om de zeggen 'loop naar de hel'. Drinkend uit de zee van Gaza toont de dagelijkse, vaak zeer kafkaeske besognes van de Palestijnse bewoners, hun hoop en ontberingen. Hass beschrijft de aanvankelijke euforie na de Oslo Akkoorden en de daaropvolgende teleurstelling omdat de situatie voor de gewone Palestijn er alleen maar slechter op werd.