Wereldtentoonstellingen hebben de afgelopen anderhalve eeuw door hun aard en omvang een belangrijke bijdrage geleverd aan de architectuurgeschiedenis. Door de tijdelijkheid van de structuren en het aan de tentoonstelling verbonden prestige waren de paviljoens vaak spectaculair en vernieuwend. De tastbare bewijzen daarvan zijn echter in de meeste gevallen verdwenen, soms onbedoeld, zoals in het geval van Crystal Palace, maar over het algemeen bewust, zoals in het gevan van de Galerie des Machines. Enkele beroemde bouwwerken zijn wel bewaard gebleven: de Eiffeltoren en het Atomium. Het Duitse paviljoen van Ludwig Mies van der Rohe uit 1929 en het Pavillon de l'Esprit Nouveau uit 1925 van Le Corbusier zijn zelfs gereconstrueerd. Meer dan 3OO illustraties van 3O tentoonstellingen geven een goede indruk van de rijkheid en diversiteit van een bijna vergeten categorie in de architectuur: het tentoonstellingspaviljoen.