'Ik voel me zondag', 'Rode woorden kletteren tegen holle muren', 'Zorgeloos rijft ze haar woorden samen', 'Hoor mij stilletjes luidkeels doodgaan'... Pakkende regels uit tienergedichten. Heel veel jongeren schrijven poëzie. Ze schuwen daarbij geen enkel onderwerp. Dat maakt hun poëzie heel intens, eerlijk en toegankelijk. Nu eens licht en onweerstaanbaar guitig, dan weer teder en met grote ernst. Ook technisch en vormelijk zitten de gedichten vaak verrassend knap in elkaar. Poëtische stijlfiguren worden schijnbaar met het grootste gemak ingelast. Poëzie om uitgebreid van te genieten. De jury van de poëziewedstrijd Jeugd en poëzie Soetendaelle Merchtem selecteert jaarlijks uit duizenden inzendingen de beste gedichten van kinderen en jongeren. In 'Te weinig handen om te wuiven', voor 11-jarigen en ouder, zijn de meest sprekende gedichten van de laatste jaren samengebracht. Een rijke oogst.