Op 7 april schrijft Marjan in haar dagboek: '... Hij is weer thuis... Ik lig aan een ketting van stilte vast. Ik kan er met niemand over praten. Ik sidder en beef telkens als ik een stap hoor op de trap.' Al een poosje ervaart ze het gedrag van haar vader, een bekend chirurg, als bedreigend. De ene keer stelt hij zich tiranniek op, de andere keer haalt hij haar aan. Haar moeder lijkt niet te willen zien wat er aan de hand is. En Mark, haar vriend, begrijpt het al helemaal niet als Marjan hem af en toe afsnauwt. Zo kan het niet verder, beseft ze.