Charles Baudelaire paart in De bloemen van het kwaad de vormvastheid van het classicisme aan de thema's van de zwarte romantiek en hij heeft hiermee de bron geslagen voor latere stromingen als decadentisme, symbolisme en modernisme.

Les fleurs du mal is het laatste klassieke dichtwerk dat een geweldige invloed heeft uigeoefend op de gehele Europese literatuur en beeldende kunsten. De moderne sensatie die Baudelaire aankondigt is karakteristiek geworden voor de twintigste-eeuwse mens. Verscheurdheid en verveling, zelfpijniging en melancholie, een overheersend gevoel van verlies. Het zijn enkel de zintuiglijke indrukken, de vluchtige momenten, geuren, een gebaar of een glimp, die het verlangen losmaken of de herinneringen opwekken aan de schoonheid of het ideaal.

De bloemen van het kwaad leest als het epos van verlangen en venijn, van lust en orde, een duivelse hymne van pijn en welbehagen.

'Werkelijk schitterend vertaald'
- Philip Freriks