an alle levende wezens is de mens het hoogst, en zijn geestelijke vermogens vormen zijn kostbaarste bezit. De mens kan zijn vervulling vinden door deze vermogens te ontwikkelen. De weg daartoe biedt de wijsbegeerte, die kennis verschaft van de werkelijkheid en aangeeft hoe deze kennis het best gebruikt kan worden. Zo krijgt de mens de mogelijkheid gelukkig te leven. In de Lof van de wijsbegeerte betoogt Aristoteles dat het verwerven van wijsgerig inzicht het hoogste goed is. Met een reeks van argumenten maakt hij duidelijk dat de bestemming van de mens gelegen is in het intellectuele leven, dat niet alleen van voordeel is maar ook aangenaam. De filosofie is op zichzelf waardevol en dient geen afgeleid doel. Haar nut bestaat in het bereiken van een volmaakt leven. Met de Lof van de wijsbegeerte wilde Aristoteles aansporen tot het beoefenen van de wijsbegeerte als middel tot het verkrijgen van een gelukkig leven. Zijn doelstelling en zijn argumenten hebben nog niets van hun fascinerende kracht verloren. Ook wij worden hier aangesproken op onze ambities en uitgedaagd om ons denkvermogen te activeren.