De Nederlandse achttiende eeuw staat bekend als de eeuw van pedagogische vernieuwing. Vooral de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen geniet in dit opzicht een goede reputatie. Veel minder bekend is dat 't Nut haar succes dankt aan een decennialange voorafgaande discussie over misstanden in opvoeding en onderwijs en de mogelijkheden deze te verbeteren. Aan de hand van een grote hoeveelheid bronnenmateriaal, voor een deel nooit eerder onderzocht, brengt Willeke Los deze discussie in beeld. In haar breed opgezette en goed geschreven studie laat zij zien, dat de kritiek op opvoeding en onderwijs de motor was achter de ontwikkeling van een nieuwe notie van burgerschap die een goede opvoeding voor alle kinderen uit alle standen noodzakelijk maakte. En zo ontstond de basis voor de onderwijshervormingen van het einde van de achttiende eeuw.