Als eerbetoon aan de in 1606 overleden schilder en dichter Karel van Mander verscheen in 1610 een interessante bundel gedichten met de programmatische titel Den Nederduytschen Helicon. De bundel bevat rederijkerspoëzie uit de Haarlemse en Leidse kennissenkring van Van Mander. Hoewel Vlaming van geboorte had Van Mander zich, net als vele anderen, na 1583 in de noordelijke Nederlanden gevestigd. Daar experimenteerde hij met het dichten in de moedertaal in plaats van in het Latijn. In De hoefslag van Pegasus worden de bijdragen en de onderlinge relaties van de twintig medewerkers aan Den Nederduytschen Helicon onderzocht evenals hun plaats in het literaire en culturele leven in beide Hollandse steden. Ook hun streven in de moedertaal te schrijven, de bijzondere opbouw van de bundel en de visie van de auteurs op het Bestand worden uitgediept.