In het zesde boek van zijn encyclopedie Der naturen bloeme (±1270) behandelt Jacob van Maerlant de 'serpenten'. Marcel van der Voort, mediëvist én liefhebber en kenner van slangen, heeft de elf overgeleverde handschriften van Der nature bloeme onderzocht en is tot de conlusie gekomen dat de Londense codex het meest compleet is en het dichtst bij Maerlants Latijnse bron staat. Het is dan ook het serpentenboek uit deze codex dat Van der Voort in een kritische leeseditie presenteert. De editie is voorzien van commentaar, zodat de tekst ook voor niet-ingewijden begrijpelijk is. In zijn inleidende studie behandelt Van der Voort de onderlinge verhoudingen van de codices, doet hij verslag van zijn speurtocht naar het beste handschrift en geeft hij een uitvoerige beschrijving van de Londense codex en van Maerlants vertaaltechniek. In de 'herpetologische glossen' geeft hij een biologische verklaring voor de merkwaardige eigenschappen die Maerlant aan serpenten toeschrijft. En passant maakt de lezer kennis met de rijke cultuurhistorie van slangen. De bijlagen bevatten onder meer reproducties van het Londense handschrift, een diplomatische partituureditie van alle handschriften, een glossarium en Maerlants Latijnse brontekst met Nederlandse vertaling.