Toen Hugo de Groot op 22 maart 1621 de deksel van de boekenkist over zijn hoofd trok, sloot hij tevens een periode in zijn leven af. Tot 1618 had Grotius, op 10 april 1583 geboren als telg uit een Delfts patriciërsgeslacht, carrière gemaakt in Holland. Na zijn studie aan de Leidse universiteit en een promotie in de rechten te Orléans was hij actief als advocaat, advocaat-fiscaal of openbaar aanklager bij het Hof van Holland en de Hoge Raad, diplomaat en pensionaris of juridisch adviseur van de stad Rotterdam. Intussen verwierf hij zich ook bekendheid als dichter, historicus, filoloog en theoloog. In deze Hollandse periode groeide Grotius' maatschappelijke betrokkenheid. Hij wierp zich op als verdediger van de jonge Republiek in haar strijd voor zelfstandigheid en schreef politiek-godsdienstige geschriften waarin hij de politiek van de leider van het gewest Holland, landsadvocaat Johan van Oldenbarnevelt, theoretisch onderbouwde. Toen Oldenbarnevelt door zijn machtige tegenstanders werd