'Gaan ze mijn hoofd er dan helemaal afzagen?', vraagt Pepijn me in de auto. 'Nee schat, ze halen je hoofd er niet af,' antwoord ik lachend. 'Ze maken er denk ik een gaatje in. Hier boven je oor.' Ik schuif het witte plukje haar opzij. Het pigmentloze plukje dat mij iedere keer weer ontroert. Pepijn kijkt me met grote ogen aan. 'En dan flikkeren ze mijn hersenen eruit en dan krijg ik nieuwe?' Ik weet niet of ik moet huilen of lachen. Lachen om zijn beeldspraak of huilen om zijn taalgebruik. Als een neuroloog je adviseert om de linkerhersenhelft van je zoon van zeven 'uit' te zetten, sta je niet te popelen. In het vervolg op haar boek 'Zonder meer, zonder maar' beschrijft Anne hoe haar grootste angst in slechts vijf maanden tijd haar diepste verlangen werd. Een inkijkje in hoe chaos kristalhelder wordt als alles aan een flinterdun draadje hangt. Anne Kien (1975) is ondernemer, Flevolandse Zakenvrouw van het Jaar, vrouw van Jeroen, moeder van Lotte en Pepijn. Door een virusinfectie tijdens de zwangerschap (CMV) heeft Pepijn verschillende fysieke beperkingen en een zeldzaam epilepsiesyndroom (ESES) dat hem langzaam kapot maakt.