Hoe was het voor Ria om op haar zestiende blind te worden en haar ouderlijk huis in 1956 te verlaten? En hoe krabbelde Agnes op na de hersenvliesontsteking die haar in 2010 trof? Twee levensverhalen in een uit het hart geschreven verhalenbundel. Ze zijn niet ál te droevig, want juist door dit noodlot ontstond een bijzondere vriendschap tussen Ria en Agnes; door vrijwilligerswerk ontmoetten zij elkaar.

Via de ogen van Agnes ziet Ria de wereld, en Ria op haar beurt 'voelt' het hoofd van Agnes als ze het door vermoeidheid niet naar behoren gebruiken kan. Samen staan ze sterk. Ook houden ze van geintjes en uitdagingen. Hun belevenissen leveren mooie verhalen op. In deel één ervaar je de bijzondere momenten die Ria en Agnes deelden. In deel twee lees je over de ogenblikken die hun levens veranderden, de impact hiervan én de hoopgevende manier waarop zij hiermee omsprongen.
Agnes van Overveld (1963) is echtgenote, moeder van drie, vrijwilligster en pr- en communicatiemedewerkster. Ze schreef Windkracht 6 uit respect voor blinden en slechtzienden, en voor Ria in het bijzonder, want ondanks dat zij altijd zwart ziet, brandt er een lichtje in haar hart. Ook schreef Agnes over de gevolgen van haar hersenvliesontsteking; om lotgenoten op weg te helpen en om onzichtbaar letsel zichtbaar te maken. Maar ze schreef vooral om jou de warmte te laten voelen die zij zelf ervaart in haar vriendschap met Ria, want een vriendschap zo puur maakt dat je het leven opnieuw leert vieren... ondanks beperkingen en handicap. Agnes kwam bij Ria terecht om haar te helpen. Of... was het andersom?