....Als een gedicht klaar is, vouwt hij het velletje toe en legt het op een stapeltje. Straks zal hij het raam van de dakkapel op zijn zolderkamer op een kier zetten en de velletjes een voor een naar beneden laten dwarrelen. Daar blijven ze lang liggen, langer dan je zou verwachten, en eigenlijk trekken ze nooit iemands aandacht. Behalve die keer dat een jonge vrouw in een regenjas en met een vioolkist onder de arm een velletje opraapt... Onverhoeds ontwaken de liefde voor literatuur en die voor meisjes bij de Bredase scholier Lucas, een ontvankelijke adolescent. Een week na de plotselinge dood van zijn vader doet hij eindexamen en gaat geneeskunde studeren in Utrecht. Na jaren van diepe eenzaamheid op zijn studentenkamer, lift hij naar Istanboel. Hij radicaliseert en neemt deel aan de studentenrevolte aan het eind van de jaren '60. Toch blijven twijfel en een ongelukkige liefde zijn nihilistische geest kwellen. Niemand weet op jonge leeftijd wie hij of zij zal worden. Daarom heeft dit boek voor lezers van alle generaties veel te bieden. Voor de een herleeft een verloren wereld, voor de ander laat het zien hoe eenmaal gemaakte keuzes doorwerken in de rest van het leven. Herkenbaar, ontroerend en meeslepend.